همینقدر سبز...همینقدر آبی

شده تا به حال از دوست داشتن کسی به گریه بیافتید؟

تصور کن در حالی که از خواب وحشتناکی پریده ای و در تخت این پهلو به آن پهلو میشوی تا خواب دوباره به سراغت بیاید، به این فکر میکنی که چقدر دوستش داری. چقدر بی اندازه و آرام دوستش داری. چقدر لبریزی. چقدر دچاری. چقدر شاد و دیوانه ای از دوست داشتنش؛ از داشتنش و بعد به گریه می افتی. هق هق نیست. چند قطره اشک، لغزان و رقصان از گوشه چشمت می افتند پایین. همین. گریه از  دوست داشتن کسی این شکلیست.

حالا از من بپرسید تا به حال از دوست داشتن کسی به گریه افتادی؟

با لبخند سر تکان خواهم داد...