وصله های ناجور

اگر خواستگاری دختر از پسر مرسوم بود، بدون شک به پسرهایی درخواست ازدواج میدادم که فارغ از ویژگی های اخلاقی و شخصیتی، حداقل از لحاظ ظاهری شبیه به آنها باشم. بیایید قبول کنیم که بعضی از المان های ظاهری تا حدی میتوانند نشانگر ویژگی های درونی یا اعتقادی فرد باشند؛ نمیگویم مطلقا اما تا حدی چنین است. پسری که ریش میگذارد و موهایش را ساده به یک طرف شانه میزند و دکمه های پیراهنش را تا بالا میبندد و شلوار پارچه ای میپوشد و صندل هایش را با جوراب پایش میکند تا حد زیادی میتواند این تصویر را در ذهن تداعی کند که او فردی معتقد، با گرایشات مذهبی و حتی بسیجی وار است. در مقابل پسری که ابرو برمیدارد و شلوار جین کوتاه میپوشد و یقه پیراهنش را باز میگذارد، شاید از لحاظ اعتقادی و دینی کمرنگ تر باشد. دخترها هم همینند. از نوع پوشش، نوع آرایش، حتی از عکس های پروفایل تلگرام و عکس هایی لایک شده در اینستاگرام میشود تا حدی به شخصیت آنها پی برد. باز هم تاکید میکنم که هیچکدام از اینها قطعی نیستند. لزوما دختری که چادر سر دارد سنتی و مذهبی نیست و لزوما پسری که ابرو برمیدارد بی قید و بی دین نیست. اگر من خودم را دختری با ظاهری ساده و معمولی فرض کنم و تنها با قضاوت از نوع پوششم، اعتقادات مذهبی ام را در حد میانه درنظر بگیرم، قطعا به سراغ پسرهایی نخواهم رفت که از لحاظ ظاهری مذهبی، مذهبی-سنتی و سنتی هستند. حتی به سراغ پسرهایی با اعتقادات کمرنگ مذهبی هم نخواهم رفت. بحث خوب بودن و بد بودن نیست. بحث پذیرش یک سبک زندگی و اعتقادی و رد کردن دیگری نیست. تمام چیزی که قصد گفتنش را دارم این است... هم کفو بودن. شبیه هم بودن. یکی سیاه و دیگری سفید نبودن.

اگر پسر هستید و اینجا را میخوانید و در آستانه ازدواج قرار دارید به خواستگاری دختری نروید که شبیهتان نیست. اگر مذهبی هستید، دختری را انتخاب کنید که قبلا رگه هایی از مذهب را در ظاهرش شناسایی کرده اید. بدون شک همه چیز را نمیشود از ظاهر شناخت ولی خیلی چیزها را میشود از ظاهر فهمید. بعضی از پیشنهادهای ازدواج نوعی توهین محسوب میشوند بس که ترکیب دو طرف عجیب و ناموزون بنظر میرسد. از مطرح کردن چنین پیشنهادهایی بپرهیزید که نه تنها توهین به دختر است، بلکه نوعی ضایع کردن شخصیت پسر هم محسوب میشود.

و من الله توفیق!